viernes, 18 de febrero de 2011

Lillie catchs the Rainbow

Tú, sólo tú, eras capaz de decir «Nadie habla de Ardón desde hace siglos...» como quien prepara manzanilla cerca de una plaza con cuatro macetas de geranios en una ventana concreta. Sólo tú, para desesperación de no iniciados, vertías sobre la infusión el agua previa a considerar cómo «cierto poeta decía que la esencia de la realidad reside en la fragmentación...» y, casi enseguida, desde esa nube (mandil sutil de abril) donde tu mirada esconde los ojos le das mil vueltas al poco azúcar mientras recitas, sin resuello,

«...lo hemos dicho todo sin darnos cuenta,
abrimos un nuevo idioma donde las manos
arrebatan a la palabra
cualquier nueva posibilidad.
Estabas en un puerto agitando tu desesperación,
leve y apurada,
y él hacía rato que
tenía los ojos en Hammerstat o Gröemmella.
Sin palabras.
Los labios acariciarán cigarrillos,
nada más,
todo su futuro se enturbiará,
marrón
y monosílabo.
El humo también decidirá,
algún día,
acabar con la manos
que mataron tu voz...»

A tu lado, el día se pasaba entre líneas ya leídas sin que, apurando manzanillas y poemas, jamás fuéramos capaces de entender por qué Germán se embarcó para siempre en lejanos rompehielos, por qué planchabas aquel pañuelo cada tarde a las cinco ni por qué quisiste morir en aquella baldosa, donde, cada día del otoño, unas lágrimas rojas se desploman, certeras, alfombrando tu recuerdo...

3 comentarios:

G. Arroyo dijo...

(bazter batetik)

So egin diezaiogun Narbonneko Anatole France etorbideko kafetegi zahar batean eserita dagoen gizon iharrari. Lau azukre koxkor bota dizkio Al-Samhek te beroari.

‘Jainkoak egarri dira’ pentsatu du eta alboko mahairantz begiratu du. Bertan da Kristian, Hammerstad, munstroak marrazten zolitasunik gabe; munstroek ez baitute zolitasuna maite. ‘Munstroak egarri dira’ pentsatu du eta mailu odolduak marraztu ditu.

Begiak itxi ditu gizon zimelak ‘errealitatea xehaduran datza, xehaduran eta anabasan’ pentsatu du Al-Samhek . Ardon ere uste berekoa dela egingo luke.

Baina gauean, ziurrenera, berriro ere aterako dira emakume zirgatzaileak, ilargia unamez lotu eta beste erresuma batera eramanen dute Narbonnetik urrun.

Orduan, iluntasunak zanpatuko ditu berriro Anatole eta Kristian eta Al-Samh eta Ardon. Eta jainkoak eta munstroak berriro izango dira egarri.

mariajesusparadela dijo...

Donde empieza la incomprensión, de alguna forma también empieza el mito.

(El sonido del mechero, al abrirse y al cerrarse, sigue siendo hermosísimo. Yo también dejé de fumar.).

Joseba M. dijo...

Lillik, bizirik iraun ezkero, zeure hitzak izugarri goxo dantzatuko lituzke, konturatu orduko beste esannahi batzuez bustiz, ixiltasunera iritzi arte.
Baina hilik dago Lillie gurea, Arroyo jauna, eta gu geu, holan jarraituta, egongo gara (ez dakit ez ote gauden jadanik) alegiazkoa izango ez den «Astakiloa globoz» idazteko paradan...

No todo el mundo manipula mitos, Marije querida... considérate una privilegiada, acústica y táctilmente...
Moitas graciñas por a visita...

TARENTOLA MAURITANICA

Paeres del corral que en verano «El Circo de la Luna» en sus farolas albergan un latir de tarentolas abatiendo cualquier insecto enano, dul...