jueves, 18 de noviembre de 2021

Bien pensado...

 




Si lo pienso bien

creo que puedo asumir

que la infancia es mi única patria,

que no me ofendí

cuando me dijeron comunista

aunque quizá no lo fuera

hasta ese instante,

que la palabra campechano

implica tu sumisión

mientras renuncia a ti…

Si lo pienso bien

puedo proclamar

que mi memoria sacude tu memoria

y mi poesía alberga la tuya,

poesía que vaga como una nube

por el silencio humilde

de tu sueño,

que cuento mi infancia

para que no olvides la tuya,

que somos pobres, no miserables

y todavía sangramos rojo y abundante.

Si lo pienso bien

creo que he descubierto al enemigo,

y no eres tú…

viernes, 5 de noviembre de 2021

Iñigo Gago, beti gurekin

 


Joan egin zaigu gure Iñigo maitea, hain gazte... Nik ezingo nuke Margak berari buruz esan duena hobetu; doazela, beraz, hitz horiek omenaldi moduan:

«Iñigo maitea, mutil aparta eta maitagarria, eskuzabala, atsegina, apala... argia... ze berezia zen... ze umila eta ze jakintsua... 'Iñigo Gago non hago'... holan niotsan beti... non hago, maitia...»

Jarraian doan olerkiak ez du hainbeste baliorik, baina, tira... gogoan zaitugu, mutil, beti...



Badinotsut: triste nago,

nire ogirik gabeko begirada hau,

legamiarik gabeko begirada galdu hau

daukazu ziurtagiri...

Begiek aldarrikatzen dute:

triste jarraitzen dut,

zigarrotxo klandestino bat

erretzearen atsekabe gozorik gabe

gainera...

Bai, pentsatuko duzu:

«oso prosaikoa da».

Baina goibel segitzen dut,

bai orain 

eta, susmoa daukat, bai hurrengo

zazpi mila segunduetan ere...

Ezinezkoa izango da

dakizkidan milaka eta milaka hitzek,

bereizten eta izendatzen

eta ematen jakiten dudan

kolore multzoak,

eta munduan dagoen

 landare eder kopuru izugarriak

beste errealitate alaiagorik

lortuko dutenik:

triste, zeharo triste nago...



TARENTOLA MAURITANICA

Paeres del corral que en verano «El Circo de la Luna» en sus farolas albergan un latir de tarentolas abatiendo cualquier insecto enano, dul...