G. Arroyori, maitekirozZure semeek
ez zaituzte konprenitzen,
Oi, inoiz otzan izan ez den
hiri eternelle, garbia!
Abesti madarikatua jotzen diharduzu
gauaren bazterretan,
krisantemoz eta krabelinez
eta erramuz
eta goratutako larrosez
janzten zaitugula ahantziz.
Ai, larrosak...
zure oroimena
Jo ta ke lurrinduz
jo ta ke xehatuz!
Ez zaitut aipatuko,
hiri erraldoia,
Titanen gizasemeen moduan
bere mendien bihotzetik
itsasora iraultzen den herria!
Ez, ez dut zure izena aipatuko,
baina musua ematen dizut,
bere baitan hartzen zaituen
itsasoak musukatzen dizun
era berean...
7 comentarios:
Cada vez me gustan más tus dibujos Joseba ;-) y de este poema, aunque no lo entienda, lo he leído no sé si con buena pronunciación, me gusta su musicalidad, me pasa lo mismo con algunos de Cortazar.
Mila muxu Joseba, y gracias, por todo...
Urteetan aurrera egin ahala, aberriak (honela pluralean)irabazi ditut, lehen aberri bakarra neukan pobrea nintzen eta orain, berriz, aberats sentitzen naiz. Nire aberriak, gainera, gero eta txikiagoak diren arren, gerturik daukat odola beren alde emateko (irrintziak gero eta gorrotagarriagoak baditut ere).
Hona bada niretzat aspaldion aberri izan den abesti horietako baten letra (ez dakit lehenago ere ez dudan hemen ipini). Jon Maiaren hitzak dira (eten samarrak erritmoaren eta hariaren aldetik, egia esan) baina Garik magia bereziz ikututa uzten ditu. Hona:
Neoizko argiak erdi zintzilik
daude taberna gainean
urratu den, aurpegi den
pareta gorrian.
Zubiak gora zutitzen ziren
Portmoutheko ontzientzat
lehen "euskalduna", gaur palazioa*
eta biharko laino beltzak.
Begiratzen zaitut
zuloaren gainetik
zerbait esan nahi dizut
zugan galdu aurretik
zaharra zara Bilbo.
La Vieja sartu da Nerbioi erriberan
oinak ur beltzetan, loreak baineran,
mozkortzen nauzu ta ezin zaitut edan.
Neoizko argiak erdi zintzilik
daude taberna gainean
egin nazazu zurea
kantak dirauen artean.
Gerritik heltzen ondoen dakien
beso luzearen jabe
guapa etorri, irri batekin
ziurtatua ez al gaude?
Eskerrik asko irudiagatik.
me gustaría poder entenderlo.
Pero me doy por vencida.
jejejejeejeje
:D
un besito
Gracias, Selmatxu, la sola asociación de mi poema al nombre de don Julio me colma de rubor y vanagloria.
Muxu bat y... de nada :)
Arroyo jauna, mila esker poemagatik, Jersey Hotel gogorarazten dit. Liluragarria, benetan.
Aberriei buruz... zer esango dizut, ezta? Nik gaur, beste bat eraikiko dut.
Marrazkia zurea da, eskegi ahal duzu zure leizean, ohearen ezkerraldean...
Mi querida tocaya cromática, he aquí una sucinta traducción para vos:
No te entienden, no,
tus vástagos,
¡oh, ciudad eternelle,
pulcra, nunca mansa!
Te obstinas
en los confines de la noche
pulsando una canción maldita,
olvidando que te investimos
de crisantemos
y de claveles
y de laurel
y de ponderadas rosas.
Ah, las rosas...
perdurando y perfumando
el pormenor tu memoria.
¡No te nombraré,
enorme ciudad que se vuelca al mar
desde el corazón
de sus montes milenarios!
No, voy a nombrarte,
pero te besaré, fiel,
como te besa ese mismo mar
que te recoge...
Beldur naz zeozer txarto esteagatik... hain zehatz, hain garbi, hain "txit eta goren"... esan duzunez, nere hitz pobreak magia hondatuko dutelakoan nago!
Liluragarria!
Ya pues! No entiendo nada! :'( a excepción de la palabra "zaitut", pero bueno, el dibujito está precioso, eso es indudable y con apreciarlo y apreciar también un escrito en euskera...un idioma tan lindo y tan ajeno a mí a la vez, me conformo.
Necesito aprender euskeraaaa!!
Agur y saluditos.
Publicar un comentario