Arreba Kattalinen papera

boomp3.com

Jakin nuen, bere hiletetara joan nintzen egun berean, ohizkoa zuen amantala grisaren (moja adeitsu hark zeuzkan begi maitagarriekin bat egiten zuena) poltsikoetan denborak eta eskuek zimurtu eta erdi izorraturiko papertxo bat aurkitu zutela. Kostatu zitzaidan bertan iskribatutakoa ulertzea, ezen hitz batzuk idazlumaren tintaren kolore urdin urtua guztiz galduta baitzuten. Emango dizuedan poeman ez nintzateke zerbait nik asmatua ez denik zin egitera ausartuko. Bizpairu minututan bakarrik eduki nuen eskuetan, nobizia galego lirain (oso lirain, ere) batek erakutsi zidan unetik bere nagusia azaldu zen arte. Egun jagoleen arduraduna daukaten arreba gizen eta serioaren izaerak ez dauka hain ondo hartzen ninduen nire sor Kattalin kuttunaren jokaera delikatuarekin batere antzik eta ez zidan paper hura eramaten utzi. Berehala, hurbilen neukan paperezko edozeinetan traskribituz saiatu arren, ezin dut, lehen esan moduan, testuari traiziorik egin diodan ala ez ziurtatu. Hala balitz, barkatuko didazuelakoan:

Memoriaren opilari zuk sua eman,
urrrunekoa, Cuenca baino harantzagokoa,
bazara ere,
eta berriz joandako kea etorri,
ezten eztitsua,
ezen zu beti lehenengo bihotzeko erlea
izango baitzara, maitea.